نوع مقاله : علمی-پژوهشی
چکیده
صورت گرفته است.روش پژوهش از منظر هدف کاربردی و از نظر روش های گردآوری داده ها توصیفی از نوع پیمایشی بوده است. جامعه آماری پژوهش تعداد 360 نفر از اعضای هیات علمی دانشگاه پیام نور استان تهران بوده است. پس از تعیین حجم نمونه آماری(186) با استفاده از جدول مورگان به روش تصادفی نمونه گیری صورت گرفته است. پس از مطالعه یافته های تحقیقاتی معاصر عوامل توسعه آموزش ترکیبی به پنج گروه عوامل؛ ساختاری، نظام برنامه ریزی ، نظام اطلاعاتی وماهیت و محیط کار و پشتیبانی تقسیم شده و برای هر یک از این عوامل مولفه هایی تعیین شد. به منظور سنجش عوامل توسعه، پرسشنامه ای محقق ساخته آموزش ترکیبی از دیدگاه اعضای هیات علمی طراحی شد.پرسشنامه مذکورحاوی 40گویه پنج گزینه ای با استفاده از مقیاس لیکرت بوده است.روایی پرسشنامه از طریق روایی صوری و محتوایی توسط متخصصان حیطه آموزش مورد تایید قرارگرفت و پایایی آن از طریق آلفای کرونباخ(91/0=α)محاسبه شد. یافته های پژوهش با استفاده از روش تحلیل عاملی اکتشافی و تاییدی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته اند. جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات از نرم افزارهای (SpSS-LISREL) استفاده شده است. یافته های پژوهش حاکی از آن است که از بین عوامل شناسایی شده، مهم ترین و اثرگذارترین عامل بر آموزش ترکیبی به عوامل ساختاری (17/5) مربوط می شود.
کلیدواژه‌ها
)